Politiek: Een illustratie van de relevantie van moraliteit

Indien het een mensenrecht is voedsel te krijgen, dan zou het niet zo vergezocht zijn iedereen in "ons land" (elk territorium waar een overheid een aanspraak op legitieme macht doet) 200 Euro aan maaltijdcheques te geven. Als huisvesting dat is, dan zou iedereen recht moeten hebben op een sociale, passieve woning (opt-out principe op 18). Wie dat niet wenst (mobiliteit in plaats van stabiliteit), krijgt voor hetzelfde bedrag eco-cheques om de huur te betalen. Gebouwen zijn CO2 uitstoot nummer 1 (of was het van alle broeikasgassen, Jeremy Rifkin zal zei CO2 dacht ik), dus passieve gebouwen lijken mij een de enige manier om ons habitat ("de planeet") te redden EN mensen te voorzien van een bed en een dak boven hun hoofd. Als men dat voorstelt aan de doorsnee man of vrouw, vraagt deze "Is daar wel genoeg geld voor?". Welnu, indien onze maatschappij voor deze twee dingen geen geld kan vrijmaken, als daar geen voldoende technologie voorhanden is, voor wat dan wel? Wat is er dringender dan die twee dingen? Als er geld over is, stel ik natuurlijk voor dat aan onderwijs te spenderen (preventie als overheidstaak). Er zijn redenen om aan te nemen dat er voldoende middelen zijn in de westerse wereld en niet voldoende 'politieke wil' (ik zal de Chomskiaanse analyse van dat concept maar achterwege laten in deze bijdrage) om dat te delen met de rest van de wereld, dus waarom niet meteen onderwijs voor iedereen. Zo kunnen we aan gezondheidszorg doen door iedereen te informeren en een kans te geven om voor elkaar te zorgen op een redelijke manier. Als er dan nog genoeg geld is, kunnen we aan gezondheidszorg doen. Maar aangezien mensen zich tegenwoordig onsterfelijk wanen en de kredieteconomie zich te gemakkelijk in de schulden werkt, wil ik om fiscale redenen mensen niet te veel beloven.
Hoe verwezenlijken we dit? Door een nieuw en nog onbekender gezicht dat zich op de lijst bij Groen! zet? Door proberen stemmen af te snoepen van de PVDA+ lijst of de de opkomende Piratenpartij de kop in te drukken? Of door een idee te poneren?
In een republiek zouden deze twee rechten gewoon gegeven zijn. Niemand zou de rechten kunnen afnemen. We leven echter in een democratie en misschien is dat maar best. Wat ik wil, is niet wat iedereen wil en het is niet omdat ik een bepaalde politieke visie heb, dat ik deze (als een Leviathan) moet afdwingen bij de rest van de bevolking. Dus laten we gebruik maken van de Wetgevende Macht. Dit zou het volk moeten zijn. Welnu, in landen met een hoge internetpenetratiegraad is dat mogelijk. Iedereen heeft binnenkort een e-mail waar de overheid je kan bereiken (tax-on-web), voorlopig is de opkomstplicht nog niet virtueel. Dat houdt steek aangezien vrouwen nog steeds niet economisch zelfstandig genoeg zijn om hun man te verlaten en die er dus op nakijkt of ze wel juist stemt. Dat ze zo wanhopig vasthoudt aan materiele middelen die de testosteronrijke kostwinner verschaft, heeft alles te maken met de kinderen die een erfenis moeten krijgen om niet verstoken te zijn van...voedsel en onderdak. Wat was het punt voor ik deze tegenargumentatie even weerlegde? Welnu, dat we voor ieder wetsvoorstel (met een quorum van de huidige verkozen vertegenwoordigers) een referendum kunnen organiseren. Meer nog, dat dat automatisch het geval is. Indien mensen zich absoluut niet in politiek interesseren, blijven ze er van tussen. Indien ze per wetsontwerp/voorstel (juristen en politici weten op welke pervertering ik hier doel met de "/") echter interesse vertonen, kunnen ze ook per ontwerp stemmen.
Als er mensen durven beweren dat 'anderen' (nooit zijzelf, immer anderen) niet zouden werken indien ze niet op straffe van verhongering en dakloosheid zichzelf moeten verhuren op de arbeidsmarkt, dan heb ik maar 1 reactie: "Ik hoop dat de economie (zoals jij die ziet) snel in elkaar valt. Als dat de werkloosheid is die je vreest, hoera voor de werkloosheid. Leve de vrijheid van die mensen om te doen en laten wat ze willen. Zich niet kapot te werken indien ze dat niet kunnen."
Hoe moeten we dat betalen? Laten we een taxatie hebben op basis van mortaliteit. Een rationele belasting. Bijvoorbeeld door tabak, alcohol en geraffineerd suiker meer te taxeren. Tabak, niet sigaretten (daar zitten we al aan een maximum). Alcohol, inclusief de kosten verkeersongelukken die door alcoholconsumptie (die op hun beurt aanleiding geven tot te snel rijden). Welvaartziektes moeten zichzelf indekken door de juiste accijnzen te heffen. Het zout, vet en zoet eten dat men doorgaans koopt is geen voedsel. Het kan dus ook geen maaltijd vormen en vereist dus iets anders dan maaltijdcheques. Bijvoorbeeld geld. Dat lijkt me een uiterst geschikt middel om luxeproducten te kopen waarbij je afhankelijk bent van de private marktwerking.  Asociale woningen bouwen en het ontbreken van enige ruimtelijke ordening ten nadele van ons habitat (de golfbanen buiten het VK vallen gelukkig best mee, dus daar hoef ik niet over te beginnen) is echter een inbreuk op het publieke leven. Ach ja, de Belg heeft in een baksteen in zijn maag. Hij moet toch iets eten.